Kielce. Polskie sokolnictwo wpisane na listę UNESCO

Wpis sokolnictwa na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości został rozszerzony o sześć państw: Polskę, Irlandię, Chorwację, Holandię, Kirgistan i Słowację. Decyzję o rozszerzeniu wpisu podjął Międzyrządowy Komitet ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego podczas 16. sesji w Paryżu. Obecnie wpis obejmuje 24 państwa.
Sokolnictwo jako żywa tradycja zostało wpisane na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości w 2010 r. – wniosek złożyło 11 państw, inicjatorem wpisu były Zjednoczone Emiraty Arabskie. Dwa lata później nastąpiło pierwsze rozszerzenie wpisu o dwa państwa, a w 2016 r. drugie – o pięć następnych państw. Po obecnym wpisie, rozszerzającym listę po raz trzeci, sokolnictwo obejmuje łącznie 24 państwa.
Tradycja sokolnictwa, oznaczająca łowy z ułożonymi do tego celu ptakami drapieżnymi, ma wiele tysięcy lat i jest jednym z najstarszych sposobów polowania. Powstała z praktycznej potrzeby zdobywania pożywienia, jednak stopniowo zyskała charakter sztuki, stając się elementem kultury wielu narodów.
Wielowiekowe tradycje polskiego sokolnictwa są głęboko zakorzenione w kulturze, czego dowodem są zarówno świadectwa materialne – monety, pieczęcie, ryciny, obrazy, rzeźby, utensylia, tj. artefakty bezpośrednio związane z sokolnictwem, czy też obecność kości ptaków drapieżnych w wykopaliskach, jak i dzieła literatury praktycznej i pięknej dotyczące sokolnictwa (albumy, książki i artykuły). Jednym z najstarszych zabytków piśmiennictwa w języku polskim jest „Myślistwo ptasze” Mateusza Cygańskiego z 1584 roku, będące oryginalnym kompendium wiedzy sokolniczej, ornitologicznej i łowieckiej.
W województwie świętokrzyskim przy Technikum Leśnym w Zagnańsku od prawie 40. lat działa sekcja sokolnicza. 1994 roku został utworzony tam Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Drapieżnych.