Lwów. Orlęta stanęły w obronie polskiego miasta

1 listopada 1918 r. Ukraińcy podjęli próbę opanowania Lwowa. Za broń chwyciły polskie organizacje wojskowe, pod wspólną komendą Czesława Mączyńskiego. Do obrony miasta spontanicznie przyłączyli się polscy mieszkańcy Lwowa, w tym młodzież szkolna – Orlęta Lwowskie.
Walki rozpoczęły się od opanowania 1 listopada przez żołnierzy austro-węgierskich pochodzenia ukraińskiego większości gmachów publicznych we Lwowie oraz proklamacji utworzenia Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Działania Ukraińców wsparły władze niemieckie — pomimo przegrania wojny Lwów znajdował się pod władzą Niemiec i Austrii.
Przeciw temu wystąpiły polskie organizacje konspiracyjne, polscy mieszkańcy Lwowa, w tym młodzież, nazwana później Orlętami Lwowskimi.
W polskich szeregach walczyło blisko 1,5 tys. młodych ludzi, którzy nie ukończyli siedemnastego roku życia. Po opanowaniu stacji radiowej wezwano na pomoc Wojsko Polskie
Z pomocą przyszły oddziały Wojska Polskieg m.in. z Krakowa pod dowództwem gen. Karaszewicza-Tokarzewskiego.
Jest takie miasto co zwie się Lwów
Znów wolno o nim dziś pamiętać
Nocą we Lwowie srebrzysty nów
Oświetla cmentarz gdzie Orlęta
To lwowskie dzieci w mogiłach śpią: gimnazjaliści i batiary
Na niebie gwiazdy ze zwiewną mgłą
I płyną chmury jak sztandary
Modlitwę w ciszy zmów bez słów
13-letni Obrońca Lwowa Antoś Petrykiewicz został najmłodszym w historii Polski Kawalerem Orderu Virtuti Militari. Zmarł w wyniku odniesionych ran w styczniu 1919 roku. W okresie międzywojennym Jurek Bitschan stał się postacią legendarną.