Kozłów. Pułkownik Pluta – Czachowski – kielecki uczeń, zastępca Szef Sztabu KG AK

11 lutego 1898 r. w Kozłowie urodził się Józef Pluta-Czachowski „Kuczaba”. Pułkownik Wojska Polskiego, współzałożyciel i Komendant Organizacji Orła Białego, szef Oddziału V Komendy Głównej AK, zastępca Szefa Sztabu KG AK ds. dowodzenia i łączności.

W młodości był członkiem „Zarzewia” i Polskich Drużyn Strzeleckich.  Jeszcze jako uczeń 1 klasy szkoły powszechnej w Kielcach brał udział w roku 1905 w strajku szkolnym. Od 1909 roku jest uczniem Szkoły Handlowej w Kielcach. W sierpniu 1914 r. wstąpił do I Brygady Legionów. Po „kryzysie przysięgowym” został internowany w obozie w Szczypiornie. Po zwolnieniu z obozu (grudzień 1917) został zastępcą komendanta Obwodu Miechów Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie komendantem Obwodu Słomniki oraz dowódcą lotnych oddziałów bojowych w Podokręgu Miechów. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego.

W latach 1932-34 był szefem sztabu i zastępcą komendanta głównego ZS. W 1936 został szefem Oddziału Wyszkolenia w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza.

We wrześniu 1939 był szefem sztabu 18 Dywizji Piechoty ze składu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”, dowodzonej przez pułkownika Stefana Kosseckiego. Od 13 września dowodził improwizowaną grupą bojową. Uniknął niewoli, przedostał się do Krakowa.

W konspiracji od 27 września 1939 r. Po klęsce wrześniowej postanowił przedostać się do Armii Polskiej formowanej we Francji, jednak w Krakowie natknął się na Kazimierza Kierzkowskiego, który wciągnął do pracy konspiracyjnej w tworzonej wówczas Organizacji Orła Białego.

W 1940 przeszedł z organizacją OOB do Związku Walki Zbrojnej. W ZWZ został szefem Oddziału V-O (Łączność) i zastępcą szefa sztabu Komendy Głównej ZWZ – następnie Armii Krajowej. Jako szef Oddziału V-O odegrał kluczową rolę w tworzeniu i rozbudowywaniu łączności technicznej oraz odbioru zrzutów ludzi, sprzętu, poczty i pieniędzy.

Walczył w Powstaniu Warszawskim. Ciężko ranny 4.09.1944 r. podczas bombardowania gmachu PKO przy ul. Jasnej 9.

W styczniu 1945 r. został aresztowany przez NKWD w okolicach Częstochowy. Do grudnia 1945 r. był internowany w Kazachstanie. Po powrocie do Warszawy prowadził wspólnie z płk. Janem Mazurkiewiczem i płk. Janem Gorazdowskim „Bazar Krajowy” przy ul. Nowogrodzkiej 26.

Aresztowany 13 stycznia 1949 r., wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie z 7 grudnia 1953 r. skazany na 15 lat więzienia. W 1956 r. uwolniony i zrehabilitowany.

W latach 70. był kierownikiem Komisji Historycznej 18. Dywizji Piechoty, która m.in. wnioskowała o przyznanie Orderu Złotego Krzyża Virtuti Militari (IV klasy) dla swego byłego dowódcy, wówczas już generała brygady Stefana Kosseckiego. W ostatnich latach życia, uczestnik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO)