Chocim. Wielkie polskie zwycięstwo nad Turkami

10 X 1621 roku miało miejsce zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem powszechnie przypisywane wstawiennictwu Matki Bożej, za które w specjalnej pielgrzymce dziękował na Jasnej Górze królewicz Władysław Waza.
Bitwa stoczona została pomiędzy armią Rzeczypospolitej Jana Karola Chodkiewicza a armią turecką pod dowództwem sułtana Osmana II. Zamknięte w warownym obozie siły polsko-litewsko-kozackie, stanęły na drodze armii osmańskiej pod miejscowością Chocim. Oblężenie zakończyło się taktycznym zwycięstwem armii Rzeczypospolitej, ukoronowanym podpisaniem traktatu potwierdzającego ustalenia traktatu w Buszy z 1617 roku.
Siły kozackie składały się z 13 pułków dysponujących łącznie 22 działami. Wojsk polskich było 25- 26 tys. Armia turecka Osmana II liczyła 70-75 tys. ludzi, wspierało ją około 20 tys. Tatarów oraz 12 tys. Mołdawian i Wołochów.
Bitwa rozpoczęła się z początkiem września 1621 roku i trwała równo 6 tygodni. Była krwawa i wyczerpująca. Stanowiła nie tylko największą w dziejach dawnej Polski operację obronną, ale i największą wojnę pozycyjną w tamtych czasach w Europie. 7 września 1621 szarża ok. 600 husarzy rozbiła i spędział z pola walki 10 000 żołnierzy Imperium Osmańskiego. Ogólny jej wynik stanowił niewątpliwie sukces wojsk polsko- kozackich.
Według raportu Thomasa Roe, angielskiego posła w Stambule, w armii osmańskiej, z głodu, chorób, zimna i od oręża zmarło aż 80 000 ludzi i ponad 100 000 koni. Dla wojsk liczących łącznie około 150 – 160 000 ludzi (z czego około 50-60 000 żołnierzy), były to straty gigantyczne.