Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie
76 lat temu w walce z Niemcami pod Jewłaszami na Nowogródczyźnie poległ Jan Piwnik „Ponury” (31 VIII 1912-16 VI 1944), cichociemny, oficer „Wachlarza”, szef Kedywu Okręgu Radomsko-Kieleckiego Armii Krajowej, dowódca zgrupowań partyzanckich walczących w Górach Świętokrzyskich i oddziału na Nowogródczyźnie. Kawaler Złotego i Srebrnego Krzyża Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyża Walecznych. Cześć i Chwała Bohaterom!
Jan Piwnik urodził się 31 sierpnia 1912 roku we wsi Janowice u podnóża góry Jeleniowskiej w Górach Świętokrzyskich. Legenda polskiej partyzantki.
Po maturze wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Ukończył ją w 1933 r. Rok później uzyskał stopień ppor. rezerwy.
W latach 1935-1939 był funkcjonariuszem policji. Skończył Szkołę Oficerów Policji Państwowej w Mostach Wielkich. W wojnie obronnej 1939 r. uczestniczył jako dowódca kompanii w zmotoryzowanym batalionie polowym policji. Internowany na Węgrzech, zdołał uciec i dotrzeć do Francji, gdzie w 1940 r. służył w 4. Pułku Artylerii Ciężkiej. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii.
Przeszkolony w Anglii wylądował na spadochronie w nocy z 7 na 8 listopada 1941 pod Sochaczewem. Zasłynął brawurową akcją odbicia więźniów w Pińsku. Przeniesiony na teren Kielecczyzny dowodził zgrupowaniem partyzanckim Armii Krajowej w lasach siekierzyńskich.
To właśnie on założył partyzanckie obozowisko na Wykusie w Górach Świętokrzyskich. Dowodzone przez niego zgrupowanie było wówczas największą zwartą jednostką Armii Krajowej.
W lutym 1944 r. „Ponury” został przeniesiony na obszar Nowogródzkiego Okręgu AK, gdzie w maju 1944 r. powierzono mu dowództwo VII batalionu 77. pułku piechoty AK.
Został ciężko ranny w ataku na niemiecki stutzpunkt Jewłasze w Okręgu Nowogródek.
Przed śmiercią miał wyszeptać: „Powiedz żonie i rodzicom, że ich bardzo kochałem, i że umieram jako Polak. I pozdrówcie Góry Świętokrzyskie”.
Jego szczątki w 1988 roku przeniesiono z cmentarza w Wawiórce, dzisiejsza Białoruś – wówczas ZSRR, do klasztoru ojców cystersów w Wąchocku.
